Usuwanie zwapnień pod kontrolą USG

Początkowo stosowano tę metodę przy użyciu aparatów RTG, kiedy to pod kontrolą promieni rentgenowskich wprowadzano igłę przez skórę do stożka rotatorów w celu usunięcia zwapnień.

Dzięki udoskonaleniu aparatów USG, dzisiaj wykwalifikowani lekarze bez trudu są w stanie “zobaczyć” zwapnienia i ocenić je w trzech wymiarach. Pod kontrolą USG wprowadza się igłę dokładnie w miejsce gdzie znajduje się zwapnienie, a następnie usuwa się je metodą mechaniczną. Metoda ta pozwala uniknąć promieni rentgenowskich.

• procedura wykonywana jest ambulatoryjnie, bez konieczności pobytu w szpitalu,
• znieczulenie ogólne nie jest wymagane,
• pozwala na precyzyjne zlokalizowanie nawet małych zwapnień,
• doskonała wizualizacja końcówki igły,
• minimalne uszkodzenie ścięgna,
• identyfikacja współistniejących patologii: zapalenie kaletki podbarkowej, rozdarcie stożka rotatorów, ciasnota podbarkowa,
• technika niejonizująca.

Jest to leczenie realizowane w trybie ambulatoryjnym. W pierwszej kolejności przeprowadza się diagnostyczne badanie ultrasonograficzne. Następnie skóra okolicy barku jest dezynfekowana oraz podawany jest środek miejscowo znieczulający. Przy pomocy obrazu ultrasonograficznego igłę kieruje się do zwapnienia. W dalszej kolejności zwapnienie jest „rozbijane” metodą zasysania i wypłukiwania. Często, w celu zahamowania procesu zapalnego, podczas zabiegu podawany jest w okolicę stożka rotatorów lek steroidowy.

Istnieje bardzo małe ryzyko rozwoju infekcji, a także reakcji uczuleniowej na podawane leki.

Może to być bolesna procedura, chociaż z miejscowym znieczuleniem większość osób toleruje procedurę.

Istnieje 60-70% szans na znaczną lub całkowitą poprawę i powrotu do aktywności.

Czasami potrzebne jest wykonanie procedury dwukrotnie w odstępie 6 tygodni od siebie.

Zaleca się, aby w pierwszej dobie po zabiegu nie prowadzić samochodu osobowego ze względu na dolegliwości bólowe oraz dyskomfort. Następnego dnia można wrócić do prowadzenia pojazdów mechanicznych.